Ζούμε σε ιδιαίτερους και περίεργους καιρούς και νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ, ίσως για να εκτονωθώ, ίσως για να μοιραστώ και ίσως σε κάποιους να φανεί και βοηθητικό.
Είμαι άτομο υψηλής ευαισθησίας και τα τελευταία χρόνια μελετάω το φαινόμενο. Ποτέ δεν φανταζόμουν όμως, πως θα βρισκόμασταν σαν ανθρωπότητα να αντιμετωπίσουμε μια πανδημία. Τέτοια πράγματα είχαμε συνηθίσει να διαρκούν το πολύ δυο ώρες, σε μορφή ταινίας επιστημονικής φαντασίας.
Τα άτομα σαν εμένα διαθέτουν ένα εξαιρετικά ευαίσθητο νευρικό σύστημα, το οποίο είναι σχεδιασμένο για να επεξεργάζεται σε εξαιρετικό βάθος τις πληροφορίες που του παρέχουν οι αισθήσεις. Όπως φαντάζεστε λοιπόν, αυτή η περίοδος που είναι γεμάτη προκλήσεις για όλους, για τα άτομα υψηλής ευαισθησίας, είναι μια ιδιαίτερα ψυχοφθόρα περίοδος.
Κάθε μέρα, βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες, πολύ συχνά αντικρουόμενες. Η μάσκα βοηθάει - η μάσκα δε βοηθάει, ο ιός μεταδίδεται από τις επιφάνειες - ο ιός δεν μεταδίδεται από τις επιφάνειες και πάει λέγοντας.
Όλα αυτά συμβάλουν σε μια εξαιρετική αίσθηση αβεβαιότητας.
Τα άτομα υψηλής ευαισθησίας μισούν την αβεβαιότητα. Όσοι είμαστε άτομα υψηλής ευαισθησίας, αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά. Όλες μας οι αποφάσεις περνάνε πάντα από ιδιαίτερα βαθιά επεξεργασία, πόσο μάλλον σε μια τέτοια περίοδο που το βασικό της χαρακτηριστικό είναι η αβεβαιότητα και η αίσθηση πως πολλά από τα πράγματα που μας απασχολούν δεν είναι υπό τον έλεγχο μας.
Αυτό το διάστημα σχεδόν όλες οι αποφάσεις μας χρειάζονται βαθιά ανάλυση. Πόσο ρίσκο να πάρω; Να μπω σε αυτό το κατάστημα – υπηρεσία ή να μείνω έξω; Τι γίνεται με τις μάσκες, βοηθάνε, αποτρέπουν τον ιό, ποιες είναι οι καλύτερες; Πώς όλα αυτά θα με επηρεάσουν οικονομικά; Τι πρέπει να κάνω με αυτήν την κατάσταση; Ποιούς και ποιες πληροφορίες να εμπιστευτώ; Ποια συμπληρώματα να πάρω ή να αυξήσω; Να αποφύγω τα εγγόνια μου, τους μεγαλύτερους, τους γονείς μου ή τους φίλους μου; Να κάνω εκείνη την ιατρική εξέταση που έχω αναβάλλει; Τα παιδιά μου να πάνε σχολείο, θα κινδυνέψουν ή θα κινδυνέψω εγώ; Όταν θα είναι έτοιμο το εμβόλιο θα είναι ασφαλές; Και πάνω απ’ όλα, πόσο θα κρατήσει όλη αυτή η κατάσταση; Θα κολλήσω εγώ ή κάποιος δικός μου άνθρωπος; Μπορεί αυτό να αφήσει κάποια σοβαρή ζημιά; Θα πεθάνω εγώ ή κάποιος δικός μου από αυτό;
Μέσα στα χρόνια ο καθένας από εμάς έχει αναπτύξει τους προσωπικούς του τρόπους για να κρίνει τις καταστάσεις και να λαμβάνει αποφάσεις. Τα πράγματα όμως, δεν είναι όπως ήταν. Με τον Covid-19 πολλές λανθασμένες αποφάσεις έχουν άλλο ειδικό βάρος, η αίσθηση είναι ότι μπορεί να αποδειχτούν μοιραίες και δεν μπορούν απλώς να θεωρηθούν ευκαιρίες για μάθηση και εξέλιξη.
Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να δούμε αυτήν την περίοδο αβεβαιότητας, ως μια ευκαιρία να καλλιεργήσουμε την ανεκτικότητα μας. Αν εμείς ως άτομα υψηλής ευαισθησίας, δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την αβεβαιότητα, αυτή είναι η ευκαιρία μας να εξελιχθούμε.
Αντιλαμβάνομαι, ότι η λέξη ευκαιρία μπορεί να ξενίζει, θα αναρωτιέστε τι σόι ευκαιρία είναι αυτή και έχετε δίκιο, αλλά από την στιγμή που κάτι δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να πάρουμε ότι μπορεί να μας δώσει αυτό που ζούμε.
Η σχετικότητα είναι η ουσία της αλλαγής, δεν το είπα εγώ το έχει πει ο Βούδας. Εμείς όπως και όλα γύρω μας είναι προσωρινά. Αν κολλήσουμε στο τώρα ή στην προ Covid-19 κατάσταση, θα είμαστε μονίμως δυστυχισμένοι.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αλλάζει και δεν είναι πάντα ο ίδιος, ούτε έχει πάντα τις ίδιες αντιδράσεις. Δεν είναι εφικτό κάθε μέρα να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με στωική ψυχραιμία. Το να βασιστούμε και να ζητάμε από τον εαυτό μας να είναι πάντα δυνατός, ατάραχος και θετικός δεν θα λειτουργήσει. Όσο και να προσπαθήσουμε, δεν μπορούμε κάθε μέρα να είμαστε με την καλύτερη διάθεση και πρόθεση. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να καλλιεργούμε την ηρεμία μας, να αποφεύγουμε πράγματα και καταστάσεις που μας ταράζουν και να φροντίζουμε τον εαυτό μας όπως μας ταιριάζει. Απλώς οφείλουμε να έχουμε υπομονή και καλοσύνη προς τον εαυτό μας όταν χάνουμε την ψυχραιμία και ισορροπία μας.
Ο Χριστός, ο Βούδας και πολλοί άλλοι σοφοί, έχουν πει πως η λύση στη συνεχή αλλαγή της φύσης των πάντων, είναι η αποδοχή του αμετάβλητου, το οποίο υπερβαίνει οποιαδήποτε περιγραφή ή έννοια. Παρόλα αυτά με τις σωστές οδηγίες μπορεί εύκολα να βρεθεί μέσα στον καθένα μας ως μια υποκείμενη και αμετάβλητη συνειδησιακή υπόσταση.
Αναρωτιέστε τι είναι αυτά που σας λέω τώρα; Αν σας μπέρδεψα, αυτό που εννοούνε αυτοί οι σοφοί με το αμετάβλητο, είναι ότι όλοι μας έχουμε ένα κέντρο, έναν πυρήνα. Όσο απομακρυνόμαστε από αυτό, τόσο χάνεται η ισορροπία μας, όσο πλησιάζουμε σε αυτό, τόσο θα νιώθουμε ισορροπία και εν τέλει ένα είδος αρμονίας με τον εαυτό μας αλλά και με το περιβάλλον.
Χρειάζεται λοιπόν, να προσδιορίσουμε τι είναι για εμάς αυτό το αμετάβλητο και να μένουμε μαζί του όσο περισσότερο μπορούμε. Αυτό δεν θα είναι πάντα εύκολο και εφικτό αλλά και μόνο η αίσθηση ότι υπάρχει εκεί για εμάς, θα αποδειχτεί εξαιρετικά βοηθητικό.
Υ.Γ. Πιστεύω πως τα άτομα σαν και εμάς και οι κοντινοί μας άνθρωποι, είμαστε από αυτούς που κινδυνεύουμε λιγότερο αυτήν την περίοδο. Τα ένστικτα και η διαίσθηση μας είναι σχεδιασμένα για να μας προστατεύουν ακριβώς σε τέτοιες καταστάσεις!
Να προσέχετε και να ΣΑΣ προσέχετε.
Raffaello Saracini